Iron Maiden

No własnie:

Moim ulubionym zespołem jest zespół rockowy IRON MAIDEN!
Historia jego jest długa ale jak chcecie przeczytajcie!:

Historia

Iron Maiden - (Żelazna panna, dziewczyna, choć przyjęło się Żelazna Dziewica) - średniowieczne narzędzie tortur stosowane zazwyczaj w Hiszpanii przez '' Świętą Inkwizycję''.

Na początku lat 70 w najbiedniejszej dzielnicy Londynu - East Endzie niedoszły kreślarz, piłkarz (juniorzy West Ham United), a póżniej zamiatacz ulic - Steve Harris postanowił zostać muzykiem i grać swój ukochany Hard Rock. Będąc zaprzysięgłym fanem Led Zeppelin oraz słuchając takich kapel jak Jethro Tull, Deep Purple czy Black Sabbath chciał grać jak Blackmoo're (Deep Purple) czy jak Jimmi Page (Led Zeppelin ) ale los sprawił, że jego pierwszym i ostatnim instrumentem muzycznym stała się gitara basowa. Początki były trudne lecz doświadczenie i wiedza nabyta w namiętnym kopiowaniu wyżej wymienionych gigantów rocka nie poszła na marnę.

Steve Harris rozpoczynał karierę w lokalnym Gypsy's Kiss. Przygoda ta trwała jednak krótko (1972-73) i zaowocowała pierwszym publicznym występem w kościele miasteczka Poplar. W tym samym czasie (1972-74) w jednej z londyńskich szkół próby odbywał zespół Evil Ways. Trzonem jego byli dwaj gitarzyści i zarazem koledzy szkolni Dave Murray i Adrian Smith. Ci dwaj fani T-Rex nie przewidywali, że w przyszłości staną się najsłynniejszym duetem gitarowym ciężkiego rocka. Tymczasem w innej szkole East Endu ćwiczy zespół Smiler, w którym basistą i zarazem wokalistą jest nasz bohater Steve. Na perkusji gra tam zaawansowany wiekowo w porównaniu do chłopaków Doug Sampson. Próby trwają od 1974-75 roku i nie przynoszą sukcesu. Również wspomniany Evil Ways rozpada się. Steve Harris na poważnie rozmyśla o porzuceniu grania. Lecz pewnego grudniowego wieczoru 1975 roku wracając z kina po obejrzeniu filmu The Man In The Iron Mask (Człowiek w żelaznej masce), wymyśla swoje pierworodne dziecko - Iron Maiden.

Zespół w składzie :
Paul Day - śpiew
Dave Sullivan - gitara
Terry Rance - gitara
Ron Matthews - perkusja
Steve Harris - bass
debiutuje w pubie Cart And Horses w Stratford. W tym składzie gra do połowy 1976 roku. W połowie tegoż roku następuje roszada i za Terrego Rance'a przychodzi znany nam już Dave Murray. Wokalistę Paula Day'a i gitarzystę Dave Sullivana zastępują Dennis Wilcock - śpiew i Bob Sawyer, którego za chwilę zastępuje gitarzysta Bob Angelo. Jednakże walory techniczne tych gitarzystów okazują się za małe i w końcu 1976 roku Iron Maiden staje się kwartetem w składzie :
Dennis Wilcock -śpiew
Dave Murray - gitara
Ron Mathhews -perkusja
Steve Harris - bass

W tym momencie grupę zaczyna się określać jako pionierów nowego nurtu w muzyce New Wave Of British Heavy Metal (Nowa fala brytyjskiego heavy metalu) w skrócie N.W.O.B.H.M*. Jest to odpowiedź na przeżywajacą w tych latach ogromną popularnośc muzykę punk. Co ciekawe zdarzały się często dziwne sytuacje. Na tej samej ulicy po jednej stronie odbywał się koncert czołowego zespołu punk - Sex Pistols po drugiej Iron Maiden. Zrozumiała jest zatem nienawiść jednych do drugich. Jednak czas pokaże ,że zwycięsko z tej konfrontacji wyjdzie metal.

Wracając do Iron Maiden to nadal grupa zyskuje popularność tylko w zakresie lokalnym. Dodatkowo następują kolejne zmiany składu. Na poczatku 1977 roku odchodzi Ron Rebel, który zastąpił wcześniej Rona Matthewsa i nowym perkusistą Maiden zostaje charyzmatyczny Thunderstick, który grał będzie kilka lat póżniej w zespole Samson. Dave Murray - cenny nabytek Harrisa przenosi się do nowej kapeli Adriana Smitha - Urchin. Zastępuje go Terry Wapram. Co ciekawe okres od stycznia do czerwca 1977 roku to eksperyment z Tonym Moorem, który gra na keyboardzie (Harris oczarowany był wtedy twórczością grupy Yes). Jednak keyboard okazał się posunięciem błędnym. W czerwcu 1977 roku Dave Murray powraca do zespołu zastepując jednocześnie Waprama. Okres ten to dwa udane koncerty ( The Bridge House w Canning Town i Ruskin Arms w East Ham). Jednak nadal nie udaje się nagrać materiału dżwiękowego. Od 1977 do początku 1979 roku stałymi członkami grupy są:
Doug Sampson -perkusja (grał z Harrisem w Smiler)
Dave Murray - gitara
Steve Harris - bass
Tony Parsons -gitara (wcześniej Paul Todd,Paul Cairns)
i nowy wokalista Paul Di'anno (ex - Bird of Prey), który zastąpił Dennisa Wilcocka.

Przez prawie trzy lata Maiden's szlifują materiał by w końcu 1979 roku własnym kosztem wydać demo The Soundhouse Tapes. Materiał ten nagrano w składzie:
Paul Di'anno - śpiew
Dave Murray - gitara
Steve Harris - bass
Doug Sampson - perkusja.

W tym samym czasie sukcesy odnoszą trzy zespoły :
Broadway Brats z Adrianem Smithem
Samson z Brucem Dickinsonem i Clivem Burrem Saxon z hrabstwa York.

Podczas jednego z koncertów Iron Maiden i Saxon obecny na sali był promotor z wielkiej firmy fonograficznej EMI. Szczególnie spodobał się mu Saxon. Jednak w wyniku pomyłki na rozmowy zaproszono .....Iron Maiden, los pokazał jakie konsekwencje miała ta pomyłka na te dwa zespoły - Saxon nigdy nie stał się szerzej znany.

Dzięki temu zbiegowi okoliczności dwa nagrania Iron's znalazły się na wydanej przez EMI składance Metal For Muthas. Tymczasem początek lat 80 jest przełomowy dla N.W.O.B.H.M . Judas Priest, Samson, Def Leppard, Diamond Head, te nazwy stają się szerzej znane. Iron Maiden nie pozostaje w tyle, choć skład zmienia się wciaż jak w kalejdoskopie. Za Douga Sampsona, który miał problemy zdrowotne przychodzi do Maiden Clive Burr (ex Samson), do osamotnionego Murray'a dołącza drugi gitarzysta Dennis Stratton i w składzie :
Paul Di'anno - śpiew
Dave Murray - gitara
Dennis Stratton -gitara
Steve Harris - bass
Clive Burr - perkusja

Iron Maiden nagrywa długu oczekiwaną, wyśnioną, wymarzoną przez Stev'ea Harrisa pierwszą płytę. Dodatkowo Iron Maiden staje się pierwszą rockową kapelą, która gra i to w dodatku na żywo w programie telewizyjnym Top Of The Pops - promującym nowe talenty. W odróżnieniu od The Soundhouse Tapes na okładce widnieje Eddie czyli maskotka grupy.

Początkowo była to jedynie głowa wypuszczajaca skromne porcje dymu. Wymyślił go Dave Lights (współpracujący z zespołem spec od świateł) zainspirowany kawałem jaki krążył w pubach East Endu :

/W pewnej rodzinie urodził się chłopiec, który nie miał ciała, a tylko głowę.''Spokojnie'' - mówi doktor - ''za 5 lat doszyje się resztę''.
Pięć lat póżniej leży sobie Eddie Głowa na kominku, a tu wchodzi tata: ''Synku, dzisiaj są twoje urodziny i mam dla ciebie coś specjalnego''. ''O cholera!'' -mówi Eddie - ''pewnie znowu kapelusz, co?''/ (zapożyczone z artykułu Krzysztofa Wacławiaka w ''Tylko Rock'').

Eddie - to tajemniczy osobnik w masce zmartwychwstałej mumii paradujący po scenie w finale każdego koncertu - wizytówka Iron Maiden. Póżniej, z płyty na płytę robił się coraz większy osiągając monstrualne rozmiary (np. ostatnia trasa ED HUNTER). Pierwsza płyta staje się sporym sukcesem osiągając 5 miejsce brytyjskiej listy najlepiej sprzedających się płyt. W tym momencie grupa staje się znana w Anglii.

Koniec 1980 roku to kolejna zmiana : za Dennisa Strattona (odchodzi do Lionheart) do kapeli przyłącza się utalentowany, wspomniany wcześniej kolega szkolny Murray'a -Adrian Smith (ex Broadway Brats). Od tej chwili gitarowy atak Iron Maiden ustabilizuje się na lata. Ciekawostką z tamtych czasów jest fakt, że Ironi grali jako support dla zespołu Venom.

Rok 1981 to pierwsze światowe tournee - (jako support) dla Kiss i wydanie drugiej płyty - Killers. Pojawiają się problemy z wokalistą Paulem Di'anno (alkohol), który odchodzi ostatecznie pod koniec 1981 roku. Zastępuje go całkowicie odmienny, niebywale utalentowany, charyzmatyczny Bruce Dickinson (ex Samson). Ta zmiana to przysłowiowy strzał w dziesiątkę, a wydany w 1982 roku trzeci longplay The Number Of The Beast, osiąga magiczną liczbę 7 000 000 sprzedanych płyt i staje się płytą kultową.

W roku 1983 N.W.O.B.H.M przygasa i w heavy-rockowym panteonie ostają się tylko dwie grupy - Iron Maiden i Def Leppard. Pierwsza grupa nadal wierna samej sobie ,druga naznaczona piętnem komercji po wydaniu Pyromani i Hysterii staje się soft - metalową grupką jakich wiele w USA.

Wracając do Maiden 1983 rok to ostateczne w tej dekadzie ustabilizowanie składu. Za zmęczonego długimi trasami koncertowymi Clive'a Burra przychodzi do Iron's płaskonosy,zdecydowanie ciężej grający na perkusji Nicko Mc Brain. I w składzie :
Bruce Dickinson - śpiew
Dave Murray - gitara
Adrian Smith - gitara
Steve Harris -bass
Nicko Mc Brain
działają do 1990 roku wydając w tym czasie 5 mega - albumów :
Piece Of Mind 1983
Powerslave 1984
Live After Death 1985
Somewhere In Time 1986
Seventh Son Of A Seventh Son 1988

Iron Maiden bardzo trudno scharakteryzować, ale posłużę się tu według mnie najlepszą oceną jaką kilka lat temu wystawił Krzysztof Wacławiak na łamach jednego z pism :

/'' Iron Maiden nigdy nie był jedną z wielu grup heavy metal, zawsze był czymś szczególnym, na wskroś oryginalnym i niemożliwym do skopiowania. Muzyka zespołu to niespotykana gdzie indziej kombinacja hałasu i muzykalności, siły i inteligencji, gitarowych harmoni i motoryki sekcji rytmicznej, brzmieniowej agresywności i delikatności. To wszystko, plus warsztatowa perfekcja, złożyło się na trademark grupy (..) Zespół jest przy tym niekopiowalnym unikatem jeżeli chodzi o stronę warsztatową - improwizatorskie, przecinające powietrze niczym radosne serpentyny, gitarowe partie Dave'a Murraya, wdzięcznie komplementuje przemyślana, sterylna wirtuozeria Adriana Smitha, napędzana przez szarżujący jak Szalony Koń na czele Sjuksów bas Steve'a Harrisa, sprzężony z motomechaniką bębnów Nicko Mc Braina. W środku tego umiejętnie kontrolowanego gejzera Bruce Dickinson płynnie przeskakuje z dolnych w górne rejestry, zgrabnie ilustrując to patetyczne, to obłąkańcze klimaty ''/

Lata 1982-89 są dla Maiden okresem największej świetności. Wielkie trasy koncertowe i spektakle przyciągają rzesze fanów. W Polsce mogliśmy się o tym przekonać w 1984 i 1986 roku. Jednakże schyłek lat 80-tych to dominacja innych gatunków muzyki metalowej (trash metal, a później death metal) i powolna utrata populaności na rzecz grup takich jak: Metallica, Megadeth oraz rosnących w tym czasie jak grzyby po deszczu pop-rocko'wych grupek. Nie zmienia to jednak faktu, że dorobek wypracowany przez Iron Maiden w tej dekadzie pozwolił na osiągnięcie statusu mega gwiazdy.

Lata 90-te dla Maiden rozpoczynają się niezbyt dobrze. Z zespołu odchodzi gitarzysta Adrian Smith. Po wielu latach współpracy to poważny cios dla zespołu i Steve Harris ma twardy orzech do zgryzienia. Jednakże rozwiązanie nadchodzi szybko. Do grupy przychodzi rekomendowany przez B. Dickinson'a ( pracował przy jego solowym projekcie "Tattooed Millionaire" ) Janick Gers. Wnosi on do Iron's tak potrzebne w tych trudnych dla klasyków metalu czasach nowe siły.

Dwie kolejne płyty:
No Prayer For The Dying - 1990
Fear Of The Dark - 1992
stabilizują pozycję Janick'a w zespole, i kiedy Iron Maiden dzięki Fear Of The Dark zaczyna odzyskiwać utraconą popularność, nieoczekiwanie odchodzi Bruce Dickinson. Jest to najdramatyczniejszy okres w działalności Maiden. W tej sytuacji Iron's mają dwie możlwości:
- zakończyć działalność ( wątpliwe jest znalezienie drugiego Dickinson'a )
- kontynuować działalność ( eksperymentując z innym wokalistą ).

Wybrano to drugie i na pocz. 1993 r. w zespole pojawia się brytyjczyk Blaze Bayley.(ex Wolfsbane) Dwa lata później w składzie :
Blaze Bayley - śpiew
Dave Murray - gitara
Janick Gers - gitara
Steve Harris - bass
Nikco Mc Brain - perkusja
nagrywają album The X Factor. Trasę koncertową rozpoczynają od najwierniejszych fanów czyli od Polski, Czech, Węgier. Z kolei debiut Bayley'a w Anglii ma miejsce w Wolverhampton. Pomimo rozbieżnych opinii, o poziomie nowego nabytku Harris'a najważniejszy jest fakt, że grupa kontynuuje działalność.

Okres 1995 - 98 to intensywne koncerty szczegółnie w Ameryce Płd. Po dobrej współpracy z Blaze'm grupa nagrywa kolejny krążek Virtual XI. Szczegółnie mile wspominają to polscy fani, gdyż 12 września 1998 Maiden's w Katowicach dają najlepszy koncert w Europie. Jednocześnie na początku 1999 roku idąc z duchem czasu promują nowość - krążek multimedialny zawierający grę ED HUNTER oraz dwadzieścia kawałków wybranych w internetowym głosowaniu przez ich fanów. Wydawałoby się, że Steve Harris i spółka niczym nas już nie zaskoczą. ...a jednak po wielu tajemniczych przeciekach na początku maja '99 okazuje się, że B. Bayley nie śpiewa już z zespołem. Rozwiązanie dla wielu okazuje się fantastyczne. Po tajnych pertraktacjach Janick'a Gers'a z B. Dickinson'em i A. Smith'em ( pracujących razem przy solowych projektach Bruce'a min. świetnym Chemical Wedding ) świat obiega wiadomość. W nowe tysiąclecie Iron Maiden wchodzi jako sekstet ( po raz pierwszy w karierze ) w składzie :
Bruce Dickinson - śpiew
Dave Murray - gitara
Adrian Smith - gitara
Janick Gers - gitara
Steve Harris -bass
Nicko Mc Brain - perkusja

Podsumuję swoje wypociny cytatem ( po raz kolejny z resztą ) z art. K. Wacławiaka " Samotność Długodystansowców " "Dzieje Iron Maiden są z tego, z czego powstają i spełniają się nieokiełznane, odwieczne sny ROCK'a. Jest to historia kabalistycznie splątanych zdarzeń, nieistotnych epizodów, mądrych i głupich anegdot, rock 'n roll-owych szaleństw, mistycznych tajemnic i zwykłych ludzkich sekretów. Ale przede wszystkim jest to historia sukcesu, sukcesu muzyki, którą tak wielu opluwa, a która wciąż otwiera nowe drzwi. Zwycięstwo Iron Maiden to także zwycięstwo wszystkich muzyków heavy metal, bowiem zespół ten wytyczył autostrady, którymi dzisiaj pędzą mniej lub bardziej zdolni riderzy, kierujący się na stalowy top. Zapewnie niewielu z nich dostąpi do zaszczytu zasiadania po prawicy mistrza, bo Iron Maiden to władca łaskawy, ale i zazdrośnie strzegący swego prymatu.

* -prawdę mówiąc N.W.O.B.H.M to Maiden i reszta, ale jeśli ktoś chce zbadać tę sprawę samodzielnie polecam sięgnąć po następujące płyty :
Head On - Samson
Shock Tactics - Samson
Wheels Of Steel - Saxon
British Steel - Judas Priest
Welcome To Hell - Venom
High 'n' Dry - Def Leppard
Lightning To The Nations - Diamond Head
Angelwitch - Angelwitch

Źródło: Baza service.fora.pl

Post został pochwalony 0 razy